Jambo/Hallo allemaal!
Als eerste bedankt allemaal voor jullie leuke reacties op mijn eerste verhaal op deze reisblog.
Hoe is het met jullie in NL? Allemaal de kerstboom al staan? :)
Gek idee zeg dat het over ongeveer 2 weken al kerstmis is. Dat idee heb ik hier echt helemaal niet. Achja misschien komt het nog!

Zo de eerste werkweek bij APDK zit er alweer op. Wat is dat snel voorbij gegaan zeg. Goed teken dus!
Afgelopen maandag werden we om 09:00 uur opgehaald om samen met de begeleiding van hier naar het project te reizen. Weer met de o zo leuke matatu busjes natuurlijk. We doen er ongeveer een uur over om van het doingooodhuis naar het project te komen. Maar dat is helemaal niet erg want er valt genoeg te zien onderweg en er staat vaak heerlijke afrikaanse muziek aan in de busjes dus de reis is zo voorbij.
Toen we bij het project aankwamen hadden we eerst een kort gesprekje op het kantoor. Wat was dat even spannend zeg. Het leek wel een sollicitatiegesprek haha. Maargoed er werd kort verteld wat APDK precies is en hoe ze daar werken en we hebben natuurlijk even kort kennis gemaakt. Bij APDK verblijven voornamelijk kinderen die behandeld worden aan klompvoetjes en er zijn veel kinderen met een waterhoofd en verschillende lichamelijke vergroeiingen. Na het gesprekje kregen we een rondleiding bij APDK. Mijn eerste indruk was gelijk al goed. Ik vond het er allemaal mooi en groot uitzien. APDK bestaat uit veel verschillende ruimtes zoals fysiotherapieruimte, gipskamer, ruimte waar ze aangepaste schoenen en braces maken, schooltje, drie slaapzalen (voor de jongens, meisjes en de jongere kindjes), kantooren de nursing station.
Na de rondleiding te hebben gehad was het weer tijd om terug te gaan naar ''huis''.
Ja en toen was het Dinsdag echt zo ver. De eerste werkdag ging beginnen. We moesten om 08:30 uur beginnen dus dat betekende dat we om 07:00 uur de deur uit moesten omdat we dus weer een eindje moesten reizen. Toen we daar aankwamen moesten we ons melden bij de nursing station. Want daar zullen wij dus voornamelijk aanwezig zijn. Toen we daar aankwamen mochten we gelijk helpen met het opmaken van alle bedden. Verder heb ik de eerste dag al gelijk wat wonden verzorgd en hebben we geholpen met het toedienen van intraveneuze medicatie (via infuus dus). Erg leuk om te doen allemaal! De eerste dag hebben we eigenlijk vooral alles een beetje over ons heen laten komen en vooral geobserveerd. Het was nog wel even onwennig de eerste dagen omdat ons niet goed werd verteld wat we konden doen en hoe de dag eruit ziet. Maar ach door zelf het 1 en ander te vragen kom je er wel. De eerste dag hebben we ook gelijk meegekeken hoe de klompvoetjes werden gegipst. Oei wat was dat even naar om te zien hoeveel pijn de kinderen daarbij hadden. De voet wordt daarbij in de goeie stand gebogen en dan gegipst. AUWWW!!!
Langzaam aan begint nu alles een beetje te wennen en beginnen de kinderen ook aan ons te wennen. Erg leuk om ze te zien lachen op het moment dat ze ons zien binnen komen. Daar doen we het voor :) Verder kruipen ze ook erg graag bij me op schoot en praten me na haha. Zo is er ook 1 meisje die nu telkens in het Nederlands zegt: '' hoe gaat het''? Ja geweldig haha.
Maar oooooh wat zijn de kinderen ook een boefjes zeg haha. Vooral de kleintjes zijn ons erg aan het uitproberen. Wat trouwens wel erg grappig is.. ze trekken telkens onze haartjes uit onze armen haha. Blijkbaar gek voor de kinderen dat de haren op onze armen zo goed zichtbaar zijn ofzo. Een schik dat ze dan hebben joh. Heel leuk! Ookpratne ze onderling afrikaans met elkaar en dan kijken ze ons daarna aan en beginnen ze vervolgens hard te lachen. Hmm ze zullen vast iets over ons hebben gezegt wat grappig is ofzo.
Verder gaan we ook elke dag even naar het schooltje en geven we daar aandacht aan de kinderen en leren we hun soms het 1 en ander. Zoals eenvoudige rekensommetjes.

Gister was het bij het project feest. Het was een parentsfeest (feest voor ouders en kinderen). Tijdens dat feest werden er verschillende toespraken gehouden door medewerkers en ouders, maar daar konden we natuurlijk niks van verstaan omdat het in het Swahilli allemaal werd verteld. Ondanks dat was het wel een enorm gezellige dag met heerlijke muziek. Wat hadden de kinderen weer een lol en schik op de muziek zeg. In hun bedjes stonden ze te dansen op de muziek. Het was een geweldig leuke afsluiting van de eerste werkweek.

Wat ik het meest bijzondere vind om te zien is hoe zorgzaam en lief de kinderen onderling voor elkaar zijn. Echt verbazingwekkend. Ze helpen elkaar onderling bij bijvoorbeeld het weer opstaan als een kindjes gevallen is of ze helpen elkaar met het eten of het aangeven van dingen. En dan praat ik ook over kinderen van rond de 2 jaar die je ziet sjouwen met krukken voor iemand anders. Erg bijzonder om datte zien. Verder is het bijzonder om te zien hoe weinig tot niet de kinderen huilen ondanks de pijn en ondanks dat zij hun ouders zo lang niet zien. Het is mooi hoe tevreden de kinderen zijn met de kleinste dingen en de aandacht die ze krijgen.

Nou kortom het is nog steeds super hier! Het is hier lekker 32 graden (eff jullie jaloers maken haha).Dit weekend weer lekker genieten en maandag ook nog lekker vrij omdat het hier dan een nationale feestdag is. Maar eens kijken of er dan wat leuks te doen is die dag!

Tot de volgende keer allemaal!